1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
912
Okunma
Yine karanlık çöktü,
Kiminin gecesine, kiminin yüreğine,
Sevenler boynunu büktü,
Sığındı kimsesizlerin kimsesine,
Aşk denen yaranın acısını bilirim,
Zehri içine işlese de akıtamazsın dışarı,
Kızılcık şerbeti içer susarsın,
Sessiz çığlığınla yıkmaya çalışırsın duvarları,
Hele birde uzaktan sevdiysen birini,
Özlemi, hasreti, yokluğu kemiriyorsa içini,
Zifiri karanlıklar içinde kaybolursun,
Her şeyini yitirmiş gibi kaybedersin benliğini,
Bana sorarsan ;
Hiç kimseyi kendinden fazla sevme,
Hak etmeyene hak ettiğinden fazla değer verme,
İsteyen istediği kadar sen bencilsin desin,
Huzur, mutluluk ve aydınlık varken kendini karanlığa itme.
Zafer Özcan-(01.12.2016)
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz