bu,sana yazdığım son satırlar
bu,sana yazdığım son mektup olacak..
şimdi’ sana yazdığım son mektup diyorsun ama,
senin hiç mektubun geçmedi ki elime’,
diyen sesini duyar gibi oldum bir an...
haklısın,bu mektuplar senin eline alıp,
ancak,gözlüğünü takınca
okuyabileceğin mektuplardan değillerdi...
kağıdı senin yüreğin,
kalemi benim yüreğim olan,mektuplardı onlar
okumamışsın,yada okumuş ama anlamamışsın
bu mektubum da eline geçmeyecek muhtemelen
yani,yine okuyamayacaksın,yada okusan da anlamayacaksın
çok fazla önemi de yok artık zaten bütün bunların..
ama,bu son satırları yazıyorum sana yine de,bütün bunları bile bile
çünkü vedasız ayrılıklar acıdır
kalan için’de,giden için’de acıdır..
beni ancak,arkasından uğurlayacak kimsesi olmayan yolcular anlar.
istedim ki sana veda etmeden gitmeyim
istedim ki sen bu acıyı
sen bu üzüntüyü tatma...
sözü fazla uzatmayacağım
söyleyecek çok fazla sözüm yok
zira,
kırılgan cümlelerim var sana dair
söze nerden başlasam,yarım kalıyor....





































emine rezzan sipahi