Dedem öyle bakıyor bana,
Ne var ne yok diyor, duvardaki resminden.
Tut ellerimi bir dede,
Görüşürüz nasıl olsa bir gün ötelerde...
Çook uzaklarda da olsan,
Sen koydun ya, memnunum ismimden.

Sen gittikten sonra,
Çok değişti memleket dede,
Başımıza gelenleri görmedin;göremedin.
Besinlerimize hormon katılınca,
Duygu ve düşüncelerimizde hormonlaştı,
İnsan gibi insanlar kalmadı,
Çoğu insanlıktan uzaklaştı...

Paramızın para olduğu, değerli olduğu zamanlar,
Çook gerilerde kaldı...
İnterneti, bilgisayarı, yaşayıp da göremedin.
Metro, hızlı tren, onlara da yetişemedin.
Olsun, canın sağ olsun, iyi ki dedemdin...

İyilik,güzellik, merhamet duyguları,
İnsanları terk eder oldu yavaş yavaş.
Dünya’nın her tarafı, kin ve nefret dolu,
Çarpışıyor insanlar, sonu gelmez bir savaş...
Tekrar gönderelim deseler seni buralara,
Yemin olsun dede,
Gelmek istemezsin, ne denizlere, ne de karalara...