Sende kalsın çiçek açmamış duygularım
Sana yönlensin aydınlığın ışıkları
Batımında geceyi kucaklarken gün
Yüreğine demir atsın umut gemisi
Kararan sularda siyah bir sıluet gibi
Yalnızlığı bırakıp giden umut güneşi

Alev rengine donanırken ufuklar
Yumak yumak olmuş kızıl bulutlar
Günü yol edip yüreğimde
Geceye kucak açarken kapkara
Düşlerde bırakan gün batımı gemisi
Mutlulukları sana getirsin

Karanlığa sarılıp, günden demir alırken
Alev renginde güneşin gidişinde
Tam ortasında mavinin karaya,
El attığı denizin sessiz, yalnız
Umutlarını bekleyen kara sıluetli
Gemi onları bana bırak,
Güne yüreğimde açmamış,
Çiçekleri ve sevgiyi götür.


Topla bir araya az sonra çıkacak
Rüzgârda denize yayılan yakamozları
Umutsuzlara götür, gecenin sessizliğinde
Şaşkınken kötülükler gün batımının
Kızıl alev rengi güzelliğine

Ağlamaktan kan çanağı gözleri günü;
Yorgun suyunu son kez okşarken denizin
Yayla çiçeklerinde bırakıp düşlerini
Çamur derya umutsuzluklarına alan nehir
Açıkta bekleyen umut gemisine
Ulaşmak için son hamlesinde
Kulaçlamalarını gün batımında
Bütün yükünü boşalmaya gün batımında
Sana yönelmişken bekle onu güne varmadan
Sarındığın karanlığa ala onları

Everken kızıl alev taçlı güneş
Yaymış çevresindeki tüm bulutlara
Kan çanağı gözlerini çaresiz
Seyretmekte güne veda ederken
Denizin orasında karalara sardığı gemiyi
Güzellikleri, umutları bırakıp; umutsuz sevdalara