bir adam var sahilde düşünceli
göz kapakları ağır bakışları uzun
yüreği menzilinin çok ötesinde
ya düşünüyor ya bekliyor birini
ince hafif sakalı düzgün taraklı
deniz nimetleri kokusu burnunda
oturmuş başı ağır bekleyişi mamur
elleri kasvet beyaz kayaların birinde
ve en tehlikeli böceklerin üzerinde
sanıyor ki gelecek o beklediği biri
bir adam var sahilde, bekliyor gelmeyeni
güneş bile en son uğrar bu limana
ancak götürdüğü fazladır getirdiğinden
sulak sesinde o adam irkilir akşamları
yıldızları öldü sanıp ağlar sabahlara
gün doğumuna benzemez hiçbir şey
ve en güzel gökyüzünün bu şehirde
bir sahibi çıkmaz nasıl oluyorsa
martı çığlıklarına takılmaz kulakları
bir adam var sahilde her günü aynı
dudakları ve elleri hafif titremeli
buğulu gülüşleri aynı yere nakışlı
ince süzmeleriyle gökyüzünden aşağı
denizin mavisine bulaşmış bakışları
umursamaz en yücesini, kralını
ama bilir bir çocuğu sevmesini de
bir adam var düşleri her gün aynı
buranın kadınları çok bilmez sevdayı
on dördündeki düşleri yoktur çocukların
ve İstanbul da yoktur gidilecek,görülecek
varsa yoksa ipek mendiller, kağıt uçaklar
bozuk radyoda dinlenen eski türküler
oysa yine de umursanmaz çok defa
bayram, düğün, yine birlikte yaşanır
ve cenaze gibi hep birlikte yaşlanılır
bir adam var sahilde düşlüyor, olmayanı