11
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
994
Okunma
BAHTSIZ FERİDE
İstanbul’da bıraktım, dönemedim geriye,
Çok mu tasalanırsın, elâ gözlü Feride?
Bilmem ki bekler misin, çıkagelsem bir anda,
Ne kadar da mutluyduk, bir simitle Feride.
Dalmıştık muhapbetin, o gizemli bağına,
Kan kırmızı güllerden, ne çok derdik barına.
Bilmeden gönlümüzü, o kadar çok kırdık ki,
Hangi gün ağlamadık, benim bahtsız Feride.
O ne güzel hâllerdi, sevmiştik biz delice,
Ondokuzluk fidandık, buluşurduk gizlice.
Nasıl ağlasın gözler, sen olmadan ağlar mı?
Senle çay bahçesinde, yemin ettik Feride.
Bir akşamlık ayrılık, ayırdı bizi bizle,
Dönemedim; dönülmez, ne vefasız bir veda.
’Sabır, sabır’ diyerek, ben şansımı kaybettim,
Otuz yıl gelip geçti, dile kolay Feride.
14.11.2016
MCİO
5.0
100% (16)
Cevap Yaz