-Kederimi Çok Sevdim-
...
Sen
aldığım armağandın hayattan,
kabul edilen duamdın rab’dan
kalbimin kilidini açıp çalandın
zalimin biri değilsinki gidebildin

Ben
tattırdığın duygulara haramdım
doymadığın haremlik de değildim
soyadını taşıyan helalin olurdum
sözlerin arkasında duran biriydim

Sen
vicdan muhasebesinden bihaber
yetimken yetim gönlü kırabilensin
yeminlerin hesabını veremeyeceksin
bilinmeyenin gazabına uğrayabilirsin

Ben
sonsuz güvendim sevil’dim zan-nettim
kimim kimsem bi-haber diyemiyorum
koruyup gözetenim bilir elbet niyetim
önüm arkam sonum selamet diyeyim

Sen
doldurmana bakarken mutluluk küfeni
arkandan ağlayan kalpleri düşünmedin
sınan sende bakalım zamanın yakın
gülmelerin helalliğini de unutma sakın

Ben
bilemem konuşmayı da hep yazarım
yazgımdan çile çektim hep diyemem
kabullendiğim yanlızlığım benim hayrım
düşlediğin sonun olmaya da adayım

Sen
düşünmezmisin, yaptığın gelecek ardından
hafiflesin başın dök taşlarını artık günahının
Kabahatin affı zor değil yeterki özrün olsun
Tamam İstediğin yerde durmak senin hakkın.

Ben
nihayet müsterih gönlümle çokça barışığım
Seviyorum kaderimi en az seni sevgim kadar
Kederim demiyorum ayrılığa artık alıştım
Saklayıp anıları yastığımda seni düşlüyorum.

Sevil Özdemir