Gel, dokun bana...
Sana hasret kaldı ellerim..
Aylar geçti görmeyeli yüzünü,
Nerdesin?

Biliyorum,
Değilsin artık eskisi gibi,
Biliyorum,
Dindi o çılgın fırtına.
Rüzgârlar söylemiyor adımı artık,
Kokumu getirmez oldu dalgalar,
Gözlerime değmiyor gözlerin...

Nasıl hasret duyardık geceler boyu,
Karanlığa alışan gözlerimde ışığın kaldı...
Sensizliği tutuyor ellerim,
Sen yoksun...

Nerde güneşimize tutunan geceler?
Saçlarıma serptiğin yıldızlar nerde?
Rüyâ mıydı denizin sesindeki hıçkırık?
Nerde o sevinçle çırpınan yakamozlar?

Susma!
Gel,
Gel dokun bana.
Sarsın beni gözlerindeki kadife bakış,
Değsin saçlarıma ılık nefesin...
Nerdesin?

O mis kokan menekşeler solmasın,
Düşmesin papatyalarda son yaprak,
Kanamasın güller,
Gülmesin eller,
Gitme ne olur!
Durmasın mızrap, susmasın teller,
Anlatsın yüreğimdeki vurgunu,
Ağlasın gece...
Gözlerimin içindeki hüzne dal,
Gitme,
Gitme, hep bende kal!

Geceye dayamış başını ağlıyor akşam,
Yıldızlar süslemiş o mâsum yüzü,
Sesin fısıldamıyor o derin aşkı,
Şarkılar sesleniyor hicrandan yana,
Suskun şiirler...

Gel dokun bana,
Üşüdüm sensiz...
Tut ellerimi,
Sana hasretim,
Gözlerimin içindeki hüzne dal,
Gitme,
Gitme, hep bende kal!

1 Kasım 2010

Hâlenur Kor