tutunma umut
tutunma
hayallerin dallarına
onlar da hayır olsaydı
bırakmazdı yapraklarını hovardalığa
meçhulun kollarında,
ne
olduğu belirsiz
bir geleceğe,
var olmaktan vazgeçtim ben
sen bana yar olmaktan
bahset
çizerlerken zamanın yüzsüzlüğünü
basarlarken ömrün kalpazanlığını,
bozuk para gibi
harcamak
tek
onlara mahsus
galiba...

unutma umut
unutma
bugün varsak yarın yokuz belki
bugünü yaşa
bugünü yaşat
her an öleceğimiz gibi
sevdiysek sevilelim
güldürdüysek
gülelim
güzelliğin kulvarların da
beraber beraberce,
geriye ne kaldı
ki
şuracıkta
belki bir nefes
belki bir soluk
belki bir andan bir an
kuytuların inlerin
de
yalnızlık göbek atarken
cümbüş olacak öylede böylede
zaten...

yine de vazgeçme umut
yine de vazgeçme
senden
kendinden
olsada sendelemek
hayatın bir cilvesi,
yüremek olması lazım
ayakta kalmak
kahrın cesareti
tüm gerçeklere inat
gelmiş iken bir kerecik
dünya da denen
şu
mekana,
açık olsun bahtlar
açık olsun
yollar
buluşurlarken
kucaklaşırlarken
kavşakların tam ortasında...

(Berlin,04.11.2016)

Talat Özgen