Üzerinde yürüdüğümüz hayat köprüsünde
Kimi zaman ağlar kimi zaman güleriz
Bazen içimiz çok acır
Kalp acısıyla alevlenir bedenimiz
Vuslat hep çıkmaz sokaklardadır
Elinde olmadan kaptırırsın kendini
Olmayacak dua ya amin dersin
Çalışır çabalarsın
Gönlünde almak için yerini
Kapatmıştır kapıları giremezsin
Yaz boz tahtasında silinir adın
Tozun kalır sadece
Çırpınır durursun yaralı bir kuş gibi
Gözyaşların akar da akar
Yanaklarından süzülür yüreğine
Aklından çıkmaz hiç
Yastığa başını onsuz koyamazsın
Uykuların haram olur gözlerine
Gece narasıyla uyanırsın irkilerek
Sokağı mesken tutar o çok sevdiğin
Elindeki sigaranın biri yanar biri söner
Uzaklardan izler göz hapsinde tutar seni
Yüzünde buruk bir tebessüm
Gün gelir unutulur herşey
O büyük sevgide biter ne yazık ki
Bir varmış bir yokmuş dersin
Unutamazsın istesen de yüreğindedir...



Refik
02 . 11 . 2016
İstanbul