Kaderimi bazen sessiz ve kimsesiz yaşıyorum
Bu kalbde ; bazı ufak derin yaralar taşıyorum
Bazı engellerimi; tekbaşıma, yalnız aşıyorum
Karışık ve yalan dünyaya artık şaşıyorum

Bir sevda ateşi; yüklenmiş zavallı yüreğime,
Ağrılarım arttımı; bıçak saplanıyor sol küreğime
Artık kurşun atıyorlar; diktiğim umut direğime
Bir derin hasret ocağında bekliyorum artık

Ne ektiğimi bilmeden; birşeyleri biçiyorum
Kederliyken demli çaylardan da içiyorum
Azgın nehir üzerindeki tahta köprüden geçiyorum
Günlükler değil; yazdığım şiirlerim anlatır beni

Zeka küpümü yoksa; sinir küpümü bu oyunun adı
Artık; yavaş yavaş kalmıyor bu dünyanın tadı
Yalan olmuş adı; ahir zaman olmuş soyadı
Artık aramıyor işte; eli, yabancıyı, yadı

Bir sevgini izi sol omuzumun kökünden kazılı
Aslında kaderimde bir başka yerlere yazılı
Defterler dolsada; hepsi farklı bir yerde asılı
Ben hüzünlüyüm; kederliyim; yüreğim acılı
Yaşamak bir tutam çiçek demeti değilki
Hasrete düşen bu gönlüm belkide iyi yaşlandı
Yağmurlar altında; günlerce bilmeden ıslandı
Bir taş duvara gömülü; bazı anılarla
Yaşamak ve yaşamamak arasında çelişkili bu gönül