Hey gidi Karadeniz, çırpınması boş bugün
Ne Akçabat umrumda, ne Sümela hoş bugün
Benim yerim yüreğin, ölür gitmem diyordu
Seni Kıble-i Kabem bilir gitmem diyordu
Sende benimle ağla, delir köpür çoş bugün

Sen anlat Karadeniz, ben anlatsam deliyim
Sudan çıkmış balığım, yaşayan bir ölüyüm
Yelkenlere fora de, yalnızlığa dümen kır
Uzanamam ben ona, benim yerime haykır
Bilmem nereye gitsin, bu akılsız baş bugün

Şen olasın Trabzon, dönüşü yok yol gördük
Her hayal berabere, kalemizde gol gördük
Damarda hain kanı, Bordo Mavi kaynamış
Ben horon sanıyordum, meğer oyun oynamış
Uzungöl’ü taşırır; gözden akan yaş bugün

Yarım kaldı maksudum, hamdım eresim geldi
Ne bir kuru selamı, Ne de bir resim geldi
Yıllar varki hasretim, öyle göresim geldi
Of burnumda tütüyor, kirpik ile kaş bugün

Aklım başımda değil; namına Kays denildim
Bayrağım yere düştü; yenildim be yenildim
Onca yıllık sancıdan; kucağımda piç kaldı
Almadan veri verdim, avucumda hiç kaldı
Ömür güneşi söndü; yarınlarım loş bugün

Korktuğu başa geldi, çekindiği oldu de
Artık şiir yazmıyor, kara defter doldu de
Kendisi gitti ama; hayali burda kaldı
Gönlüm Lazın kızında, ciğerim harda kaldı
Hatıralar önümde; bulgur bulgur aş bugün

Sırtından hançer yiyen, baş aşağı çevrilir
Küçük hanım ders verdi, yiğit böyle devrilir
Kaşı, gözü kirpiği, karama selam söyle
İçin için kanayan; yarama selam söyle
Umut Ünal Karaman, vuslat Hasan Şaş bugün

İçine dert olmasın, didesi puslanmasın
Yüreği çız etmesin, yanağı ıslanmasın
Hakkını helal etti, helalinden böldü de
Gözün aydın vefasız, Sürmeneli öldü de
Toprağında ot bitti, mezarında taş bugün

Sen anlat Karadeniz, ben sözümü söyledim
Önce Cenabi Allah, sonrasında sen dedim
Sonuna nokta koymuş, üzerini çizmişim
Ben çürük bir ipliğe; ne hülyalar dizmişim
Ey Azrail nerdesin.? imdadıma koş bugün