Yirmi altı şubattı,bir acı poyraz esti,
Gözü dönmüş o itler,Türkün yurdunu bastı,
Hocalı kaça kaçta,herkes tenge nefesti,
Belki bir yadım gelir,bağırdılar ıraktan ,
Türk dünyası baktılar,bu vahşete uzaktan.

Yavrusunun yanında, atasını yaktılar,
Zavallı körpecikler,öylece ne baktılar,
Kadın çocuk demedi,süngülere takılar,
Altı yüz on üç canı, kurtarmadı tuzaktan,
Türk dünyası baktılar,bu vahşete uzaktan.

Hamile bir kadını,bir ağaca gerdiler,
Kız mı oğlan mı diye,birde bahse girdiler,
Çıkarıp süngüleri, can rahmini yardılar,
O ananın feryadı hiç,çıkar mı kulaktan,
Türk dünyası baktılar,bu vahşete uzaktan.

Genç ihtiyar demedi yığdılar bir araya,
Gelinleri kızları,dizdiler hep sıraya,
Hangi tabip el atar,böyle azgın yaraya,
Su yerine kan aktı her dereden ırmaktan,
Türk dünyası baktılar,bu vahşete uzaktan.

Karabağ’ım kan ağlar,dağdı taşı deresi,
Akıl edip düşünen,var mı nedir çaresi,
Tarih boyu kapanmaz,bu vahşetin yarası,
Kafirin sesi gelir,ovalardan yaylaktan,
Türk dünyası baktılar,bu vahşete uzaktan.

Gelin birlik olalım,desem hiç neye yarar,
Atanız mezarında sizlerden hesap sorar,
Daha çok can yanmadan,toplanın verin karar,
Domuz Türk balasını,alıp kesir kundaktan,
Türk dünyası baktılar,bu vahşete uzaktan.

Düşündün mü ey gafil,sonunuz ne olacak,
Tavuk gibi tırstıkça,sıra size gelecek,
Merhametsiz bu vahşet,kapınızı çalacak,
Fistan giyip saklanın,medet olmaz korkaktan,
Türk dünyası baktılar,bu vahşete uzaktan.

Cevdet Altay……. 29.10.2016