Ah aşkım kaybettim seni
Geç bulup çabuk kaybettim
Ah aşkım yıktı sensizlik beni
Yokluğun hasretin var ya!
Yedi bitirdi beni.

İnandım inanmadım arasında...
Kalakaldım.
Yedi bitirdi,sensiz günler...
Sensiz geceler,harap etti beni.
Ama bana bir yadigar bırakmıştın ya!

İşte,kah ona da...
Çok mu çok gücendim.
Kah çok sevdim aslında.
Neden mi gücendim?
Çünkü ben.

Çünkü ben.
Her şeyi belki...
Bilmem ki?*
Yani neyse!1
Tövbe tövbe!

Yani anlatmak istediğim şu...
Ben senin ardına...
Hiç kalmak istemezdim
Bunu asla dilemezdim.
Bir kürek toprağını dilerdim.

Senden önce ölüp.
Olmadı işte.
Sıramı kaptın.
Of ölüm sana yakışmadı!
Benden önce olunca.

Yine günaha giriyorum işte...
Tövbe,bin kere tövbe!
Ya içimden geleni söylüyorum işte...
Dualarımı kabul ederdi hep Rab.
Bu kez kabul olunmadı,işte.


Mümkün mertebe,şaşırdım kaldım
Kahretti yokluğun beni.
Kabullenemedim.
Ne oldu etti...
Kabullenemedim işte.

Bir de görmedim ya!
Soğuk yüzünü de olsa?
Ondan.
İnanamadım,inanmadım öldüğüne.
Ama en sonunda inandım.

Yoksun işte.
Ve hiç kimse,sen değil gerçekten!
Sen bir tanemdin!
Sen rüyamdın.
Sen görmeden dahi...

İçimde hissedip...
Sevdiğim.
Tek sevdiğimdin.
Yoksun işte.
Kırmızı karanfiller ruhuna...

Gül suyu kokulu dualar ile...
Ne yaparım sensiz aşkım?
Seni çok ama çok...
Seviyorum.
Bir yadigar bıraktın bana.

Binlece teşekkürler ruhuna...
O,tek teselli bana!
Of aşkım of!
Ne zaman derim?
Sana merhaba!

Ne zaman duyarım?
Ocanım sesini...
Rab bir malum etse bana!
Hayat sürüyor işte...
Düzen aynı.

Kim kime dum duma!

13.04.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.