’’Bosna Hersek Cumhurbaşkanı merhum Aliya İzzet Begoviç’in aziz hatırasına.’’

Bir gün; halkının önünde ağladığını,
Kimse görmedi senin.
Bilge Kral Aliya...
Snaypır’larla
Top mermileri ile
Dalga geçtin hep sen.
Bu millet seni unutur mu?
Bosna’nın acı tarihi,
Bosna’nın bağımsızlık tarihi yazılırken,
Kimse seni gözardı edemez.
Aynı Srebrenitza’da ki, sekiz bin şehit gibi...

Bu savaştan sonra,
Kimse artık insanlıktan,
Kimse artık barıştan,
Kimse artık Müslümanların sakin olmasından,
Bahsetmesin bize...

Taa o zaman,
Ensar’da açmıştı Muhammed’e koynunu,
Gerekirse bizde açarız, Bosna’ya, Kosova’ya,
İsterseniz,
Sorgusuz, sualsiz vurun boynumu...

Bir gün milletinin yediğinden,
Cephe’deki askerinin yediğinden,
Gayrı bir şey yemedin.
Kan kustun da,
Yinede kızılcık şerbeti dedin.
Gecelerce uyku girmedi gözlerine;
Cephelerden top sesleri gelirken.

Şimdi Bosna huzurlu,
Camiler nurlu nurlu,
Türk milleti arkanda;
Dayan Kosova’m, Bosna’m.
Ezan sesi geliyor,
Onlarda iyi biliyor,
’’Bizi’’ en çok kim seviyor...