düşünüyorum yorgun hayaller ardım sıra geliyor
yetmiyor kelimeler bu sevdayı anlatmaya,yetmiyor
ezilmiş,un ufak olmuş umutlar acınası bir çaresizlikte
kankırmızı bir renkte hayallerim akıyor ince ince

çaresizim çaresizlik içerisinde yok bir çıkışa kapım
paramparça dağılmış her bir yere heybemdeki umutlarım
yok ki toplamaya dermanım eğilip de yere ezilmesin bahtım
mosmor olmuş her aldığı darbede yıkılan kahır dolu başım

ellerim kelepçeli,düşüncelerim mahkum,ben tutsak
sormuyor halin nedir diye ben ağlarken sorgulayan toplum
her eline fırsat geçiren olmuş adaleti sağlayan ezici çoğul
kıpkızıl akar damarlarımdan kanlarım,nefretim diz boyu

düşüncelerim dolu dizgin at koşmaca da yarınlara
güzel olacak mı acaba yarınlar,umutlar yeşerecek mi bahara?
ben gülecek miyim?sen gülecek misin? ağlamayacak değil mi analar?
bembeyaz olacak mı acaba gelecek?kirletmeyecek değil mi onu bombalar?

ahhh ne güzel olurdu düşünceler tertemiz olsa,kirletmeselerdi onu
gencecik filizler yeşerseydi korkmadan kök salsalardı umutlar topraklara
sevdalar gerçek olsaydı,diller tatlı sözler söylese,yarınlar gebe olsaydı mutluluklara
mor menekşeler ekseydik kalpaklara konmasaydı tabutların başucuna,olsaydı başlarında


candan
17.10.2016
salı-01.10
izmir