Kırlangıçlar birden bire gittiler
Susarak sonbahar oldum üşüyorum
Buzlu rakı içmiş gibi yokluğunda
Her gece sarhoş uyuyorum
Dipsiz bir uçuruma bıraktım sözlerimi
Can kırıkları üzerinde yürüyorum
Sanki bir ayyaş gibi sendeliyorum
Bir şubat mevsiminde elledin yüreğimi
Eylülde çaldın gülüşlerimi
Şimdi karanlık sokaklarda gizledim sözlerimi
Yüzün yüzüme yansıdı
Bir anda gülümseme sardı
Kadeh tutuşun geldi aklıma
Sığdıramadım sözlerimi hiçbir cümleye
Sen benim hasretim nefesim ellerim tenim
Yıllardır kapanmayan avuçlarım hayallerim
Kanat çırpışı yüreğimde saklı sevdam
Yaşamında her şeyi gördüğüm
Neye yarar uzaklaştırmak beni
Bırak kapatma gece gözlerimi
Yarım kalmış bir cümle gibiyim şimdi
Yapraklardan dökülüyor acı bir güz yağmuru
Bekliyorum güneşin doğuşunu
Unutturmuyor sensizliğimi yalnızlığımı
Gecelerime hüzünler serpildi
Ömrüm bitti ha bitti
Beni hazanda koydun
Fırtınalar senden sene sürükledi
Ezber ettirdin ayazın nefesini
Göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyim
Sana uzanamayan kendime gömülüyorum
Her gecenin sabahından
Unuttu diyorlar senin için
Sen karanlığın sustuğu yerde beni hatırla
Sana gülüşümü gözlerimi sesimi bıraktım
Sense vedalar bıraktın duraklara
Her günümü ateşlere verdin elvedanla
Aşkı idam ettim yüreğimde
Kalemi sen kırdın yüreğinde
Mutluluğumu gülüşümü çaldın
Hepsi hepsi sende
Son sözüm dilimde
SEVDİM İŞTE ÖTESİ YOK
Serap evren