Bir ömrün hikayesi ilk çığlık merhaba mı
Alna nakşedilen sır onu okumak muhal
Kefen en son giyilen came yahut aba mı
Tacın tahtın hükmü yok hafız budur en son hâl
Teşrinler hüzün demler hicrette aşinalar
Sonbahar senfonisi kim işitir kim anlar


İlk aşk ilk hayal flu berrak olan tek hüzün
Sırçadan sarayların melikesi artık yok
Adı sonbahar olur genel manada güzün
Sineye yara açmış nice aşk temrenli ok
Teşrinler hüzün demler hicrette aşinalar
Sonbahar senfonisi kim işitir kim anlar


Bazen bir ut sesinde bazen neydedir gönül
Suzinak şarkıların güftesi dudak yakar
Teşrinlerin içinde dem be dem üşür bir gül
Takvim yapraklarında vakit su misal akar
Teşrinler hüzün demler hicrette aşinalar
Sonbahar senfonisi kim işitir kim anlar


Mecbur dinler işiten hazanın bestesini
Ağaçlar sonbahara hilafsız teslim olur
Arar da bulamayız bu dem gül destesini
Güneşin feri söner yaşayan hüznü solur
Teşrinler hüzün demler hicrette aşinalar
Sonbahar senfonisi kim işitir kim anlar


Sonbahar senfonisi notası durağı sır
Hüzne giriftar olur cümle kahramanları
Bilinmez böyle gider bu minvalde kaç asır
Ancak yaşayan bilir hazan renkli anları
Teşrinler hüzün demler hicrette aşinalar
Sonbahar senfonisi kim işitir kim anlar
Ankara,09.10.2016 İbrahim KİLİK