0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
916
Okunma
bir ağaçtım ben
parkta unutulan
gölgemde çocuklar
hatırlattı nefes aldığımı
haksızlığın karşısına
simge olup çıktım…
günlerce sustum
damarlarımdan aktı kan
için için ağladım
yüzümü dönerek
dostluğu kardeşliği
gençlerden öğrenerek
tarifsiz utandım…
kaç rüzgar taradı
dalımı budağımı
dimdik durdum
manidar sevgiyle üşüdüm
bedenimi güven sardı
kalabalık yalnızlığım
ay yıldıza boyanırken
bana özgürlüğüm kaldı…
Feride
12- 04 -2014
5.0
100% (4)