Şu deli gönlüme dolanmış tel tel,
Gönlümün kemendi lüle saçların.
Gözümde bir değil, bin ömre bedel,
Benziyor bir rânâ güle saçların.



Binbir hüner ile bezenmiş gonca,
Bir kılıçtan keskin, bir kıldan ince,
Aklıma düştümü, boylu boyunca,
Gelmiyor avuca, ele saçların.



Tılsım mı, sihir mi, yoksa büyü mü?
Aşık etmek onun eski huyu mu?
Kim çözecek şimdi bu kör düğümü?
Fikrimi dağıttı yele saçların.



Saçların gönlümde çağlayan emel,
Dumanlı başımda deli esen yel.
Sultân-ı hüzzâma düşen muhayyel,
Vurdukça mızrabı tele saçların.



Perçemini döker, naz eder durur,
Bin cefâ, bin sitem, söz eder durur,
Vazgeçmek istesem, göz eder durur,
Pusu örmüş bana, hile saçların.


*
Mecnun’u bende gör, Leyla’yı bende,
Kerem’i, Aslı’yı, sevdayı bende.
Yalanı, gerçeği, rüyayı bende,
Sırrına erdirdi çile saçların.


İbrahim vedat çarpar