5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1079
Okunma
sen aczini karanlığa anlatırken,
ben bu şehrin üstüne
benzin dökmüştüm
bir gölgeni
bir de çiçekleri
umudun mapusuna götürmüştüm.
oysa sen gülüyordun,
şakayla karışıktı her hüzünün.
kuşları ise, çoktan unutmuştun.
gülüyordun,
anlatıyordun nedeninin bilmeden...
ve ağlatıyordun,
farkında değildin.
ben bir sayfa daha karaladım bugün
sen kim bilir nerede,
nasıl?...
hiç bilmedin
ben sana dair
hiç şiir yazmadım.
/ŞİİRE İLHAM KAYNAĞI OLAN YAZI’NIN SAHİBİNE -o k e n d i n i p e k b i l m e z :)- bir demet teşekkür.../
Cevap Yaz