1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
933
Okunma
Ben kendimi kendim ateşe verdim
Cehennem nârına gerek kalmadı
Gönül otağını güneşe serdim
Tünü kün yarına gerek kalmadı
Sevmişim güzeli alına kadar
Dökmüşüm gazeli dalına kadar
Yandım gül aşkıyla külü/ne kadar
Bülbülün zarına gerek kalmadı
Gül ile ağladım gül ile güldüm
Aşk ile dağlandım; güneşte küldüm
Savruldum göklerden ay’a döküldüm
Gönül mezarına gerek kalmadı
Var mı bir sevenin içinden derin
Dolmaz mı hiç derdin çilen kederin
Deseler ki " Ey aşk nedir ederin?!
Ziyâ’ndan kârına gerek kalmadı(?)
Şaban AKTAŞ
28.09.2016
Fotoğraf: Şaban AKTAŞ
