Gecenin rahlelelerine yanan
Mum alevlerini nefesinde söndür.
Önsözüm olsun dudaklarından
Hayata karışan nefesim.
Dikiş tutturamadığım için aşktan
Bütünlemeye kaldı yüreği.
Bir düşten düştüğüm bu kadar ketum dudaklarım.

Hep kendime geciktim uzaklara yalın ayak koşarken.
Üzerime atılı tüm ayrılıklardan yargılıyor gözyaşlarım.
Sırça köşklerde caka satan
Bedbin yüreklere zimmetleniyor mürekkebim
Oysa daha yazarken maviliğini yitireceğim denizler duruyor gözlerinde.
Telaşlı varpulara yetişemedim diye
bu terkediliş reva mı
yoksa kalemin kırılması mı bir intihar bilemiyorum.

Susuyorum avazım çıktığı kadar.
Kilitini kendi üzerine mühürlemiştin yürektim,
Ters yoldan manevra yaparken enseme bir baykuş üşüyor.
Zebil ediliyor ikindi ezanı vaktinde dualarım.
Adımlarımı başı boş bırakmıyorum.
Çimento döküyorum ayak diplerime
Oysa bir karınca yuvasını takip ederken
Yüreğimin ağzına geldiği an topraklanıyordu bu çilehanem.