sanki yüzyıllık bir uykudan uyanmış gibiyim
etrafıma baktım da şöyle bir alıcı gözle
her şey ne kadar da çok değişti
çocukluğuma ait o son evi de yıkmışlar,bugün gördüm
kim bilir kaç katlı bir apartman yapacaklar yerine
insanların karşı komşularına bile selam vermediği..
yeni yollar ekleniyor eskilerine habire,uzakları yakın eden
medeniyet göstergesi güya
her gün kaç kişi ölüyor o yollarda sevdiklerine kavuşamadan
medeniyet bunun neresinde...
evler büyüdü,yollar büyüdü,caddeler,sokaklar büyüdü
peki insanlara ne oldu?
insanlar gittikçe küçüldüler
insanlığı öldürdüler kendi elleriyle...
değer yargıları değişti
kibarlık yadırganır,küfür hoş karşılanır
terbiyesizliğin adı öz güven
ölçüp biçmeden konuşmanın adı açık sözlülük oldu..
her iyiliğin altında bir art niyet aranınca
iyilik yapmaktan korkar oldu insanlarda....
kadın erkek eşitliği yanlış anlaşıldı
ne saygı kaldı aralarında,ne de nezaket..
daha neler neler
savaşlar,mesela her yer yangın yeri
insanlar neyi paylaşamıyorlar anlamadım ki
dahası da var,daha,daha,daha
bunları düşününce durum daha da vahim...
evrim geçirdi resmen insanoğlu
görüntüsüyle insan ama,ruhuyla insan olmaktan çıktı
hiç bir canlıya benzetemeyeceğim,onlara haksızlık olur çünkü..
işte böyle
velhasılıkelam,yani lafın kısası
hiç kimse,hiç bir şey,yani dünya eskisi gibi değil artık
insanlar değişti dedim ya
insanlar değişince,her şey değişti..
mezarda ki ölüler dirilseler de kalksalar yerlerinden
tekrar kabirlerine girmek için yarışırlardı herhalde birbirleriyle
biz nereye geldik böyle diye.....
hadi şimdi gel de,günaydın de her yeni başlayan güne...











emine rezzan sipahi