sevmek; o bir gerçek!
sevilmekse; o bir muamma!
sevdiğimizi bilip emin oluruz kendimizden
çünkü yüreğimizde yaşatır çıkartmayız içimizden
canımızdan can katarız o asil sevgimize
damarlarımızda dolaşır herdem kan niyetine...

yürek evimiz aşkımıza olur saray
sevdiğimizse o sarayda sonsuza kadar kral
tacı altından degilde ebedi-aşktan olan...

ah bir bilse!
emin olamayıp ondan
çaresiz kalarak ağladığımız
uykusuz uzun gecelerimiz olur ya
onu düşünüp uykusuz sabahladığımız...

hasretten kavrulup çok özlediğimiz
çok çok sevdiğini duymak istediğimiz
yanında olsak heyecandan elimiz titrer sesimiz
ahh seven gönül hep onunla olmak ister
yastığımızı ıslatır bazen, döktüğümüz göz yaşları
bizi kapsamamalı şip sevdi ve sahte zamane aşkları...

sesini duyunca kalbim çıkacak gibi yerinden çarpmalı
benim korktuğum gibi beni kaybetmekten oda korkmalı...

bilmek isteriz her birimiz karşımızdaki bizi seviyor mu?
aynı duyguları oda aynı anda benimle yaşıyor mu?
veya bahaneler ve beyaz yalanlarla beni avutuyor mu?
kurcalıyor kafamı; işte delice aşkta, deli deli sorular...

aklında kimse olmamalı ’seni seviyorum’ derken
herşeyi göze alıp canıma can bilip onu severken...
herşey ibaret mi zamane sahte bir sevgiden
boşa olmamalı onunla aldığımız her mutlu nefes
hasretinden yandıgım insan buna değer mi ahh bilebilsem...

ne yazık kı hiç birimiz bilemeyiz
yürekten sever yürekten seviyor sanarız sevdiğimizi
seven her kalbe kızgın demirle mühürlenmeli sevgi izi
kimseler bilmesin isteriz bizden başka içimizdeki gizi...

ansızın terkedilip, aldatılıp, yanlız kalana kadar
kahredip güz’ün hüznünde, sararıp solana kadar
sevdiğimiz insanın gittiğini bilmekse bir başkasına
vade dolmadan, kabre girmeden, yaşarken ölmeye yeter
beklenmeyen aşk-ı vedalar cehennem nar’ında yanmaktan beter...




28 Eylül 11:57 2016
Mlk