Ölüm neden soğuktur bilirmisiniz?
Bana soğuk geçen geceleri hatırlatır çünkü,
Çaresizlik ve sessizliğin üzerine yazılmıştır bir kere,
Kolay kolay pas tutmaz.

Insan nasıl sevdiklerini toprağa emanet eder ki!
Dayanacak güç ve sabır tükenir bu uğurda,
Nasıl alışılır bu kelimeye, gerçekle yüzleşmek adına,
Güçlü olmak zorundayızdır çoğu zaman ama istemeyiz zaman zaman,
Rahatlamak, belki de doyasıya ağlamak isteriz anlamadan.

Her gün bir haberle başlıyorum hayata,
Kimi gün acıyla dolu bir merhaba,
Kimi gün ise tatlı bir sedayla,
Bazen güneş tam içimizde doğuyor,
Bazense karanlıkların pençesinde aydınlığı umuyoruz
Dercesine gülümsetiyor hayat.

Hüzün mevsimi sanki her taraf...
Geliyorum der gibi geliyor olaylarıyla yepyeni,
Ve ben yine susuyorum ve gülümsüyorum
Yaraya tuz basar gibi yaşananlara inat,
Bazen diyorum ki...
Akıp gitsem sonsuzluğa,
Karışsam yağmurlara,
Bir bulut olup çıksam gökyüzüne,
Sonra bir çiy misali inebilsem yeryüzüne,

Yeniden başlasam hayata,
Yenik düştüklerimi, hüzünlerimi,
Her şeyi unutup sil baştan yaşasam
Bugünü bugün gibi...

Ama hayatın kuralları yıkıyor yine düşlerimi,
Evrimleşemeden düşüyor yere buz gibi,
Bazen kırıp geçiyor yüreğimi,
Acısını sindiremeden yenisi ekleniyor az gibi,
Canım yanıyor haykırmam lazım
Sesim çıkmıyor,
Beni dinleyecek bir ben lazım,
O da yok ki keşfe çıkmam lazım.

Her gün öğretiyor hayat sana,
Taze taze gelip diziliyor önüne,
Sağım-solum, önüm-arkam
Saklanamıyorsun ki kendinden bile,
Sadece uyuyamıyorsun saatlerce,
Belki de senelerce..