Mutluluğu dururken tarlasında hayatın
Çilesini, derdini… Dermek varmış kaderde.
Huzuruna ermeden ne huzur ne rahatın
Acılarda, kederde… Ermek varmış kaderde!

Sevgileri dağıtıp her birini bir yana
Hasretini dokuttu ömür tezgâhı bana;
Hüsranın testisinden içerek kana kana
Vuslatın defterini dürmek varmış kaderde.

Hayaller suya düştü, öldü göz göre göre
Ne liman var ne rota; çıktım yönsüz sefere
Fırtınalar koptukça içimde suçsuz yere
Hislerimi çarmıha germek varmış kaderde!

Dibi dipsiz dünyanın bilinmese de dibi
Sonu belli yaşamın... Çıkmamış hiç galibi
Dallarından zamansız düşen yapraklar gibi
Umutlarımı yere sermek varmış kaderde!

Başıma karlar yağdı daha yolun başında
Yıllar ne çabuk geçti hayhuyun telaşında
Ne dünyaya ne aşka doymadan genç yaşında
Yâri kara toprağa vermek varmış kaderde.

Eller gibi dünyanın sefasını sürmeden
Muradımı almadan bir gün yüzü görmeden
Kalbimde alevlenen alevi söndürmeden
Bile bile mezara girmek varmış kaderde.

20 09 2016
Salih ERDEM