Bu gece, hüznüm boyumdan büyük,
Sevdam omuzlarımın taşıyamayacağı bir yük,
Bu gece bana sabah olmayacak,
Ama unutma sevgili,
Bir daha senin de yüreğine güneş doğmayacak.

Bu gece, efkârım beni bitirecek,
Ömrümden beş yılı daha, benden alıp götürecek,
Bu gece, yalnızlık peşimi bırakmayacak,
Ama unutma sevgili,
Yakında senin de yanında hiç kimse kalmayacak.

Bu gece korkularım depreşecek,
Yüreğim savunmasız bir çocuk misali titreyecek.
Bu gece kibritin kavındaki son umudum da sönecek,
Ama unutma sevgili,
Beni yakan bu ateş seni de yakmak için dönecek.

Bu gece cehennem sıcağındayım,
Son nefesimi çekiyorum ölümün kucağındayım.
Bu gece ayrılıkların en acısı yaşanacak,
Ama unutma sevgili,
Senin de bedenin birgün toprak ile buluşacak.

Bu gece sen diye gireceğim toprağın bağrına,
Sadece sevdiğini hiç duyamadım ya,
O gidiyor ağırıma,
Lakin ben yine de gül bahçesine girer gibiyim,
Çünkü biliyorum sevgili,
Yolculuğum ya sana,
Ya seni Yaradan’a.
O halde gittiğim yerde ya sen varsın,
Ya da er ya da geç oraya varacaksın.
*
Söyle o halde sevgili;
Madem bir zaman sonra geleceksin,
Bu gönül neden ölümden çekinsin...
Ucunda sana kavuşmak olduktan sonra,
Ölüm dediğin bana neden zor gelsin...

Celal BAHAR - (#Sevimsizadam)