6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1320
Okunma
Onu bana sorsalar, şöyle anlatırdım;
Kalabalık şehrin, yalnız insanıydı,
Sonbaharda yaprak misali, dertlerini dökerdi.
Bu nedenle olsa gerek;
En çok sevdiği mevsimdi, sarı sonbahar.
Onu bana sorsalar, şöyle anlatırdım;
Hayatın ona çizdiği yoldan yürüyordu.
Her seferinde karşısına, engeller çıkıyordu.
Buna rağmen yılmadı, yürümeye devam etti.
Bu sebepten olsa gerek;
Ona hayat yorgunu derlerdi.
Onu bana sorsalar, kısaca şöyle anlatırdım;
Hiç yaşamadı, hep yaşattı.
Hiç gülmedi, hep güldürdü.
Çok sevdi, hep aldatıldı.
Şimdi herkes onu, arar oldu.
Oysaki o şimdi, çok uzaklarda,
Bir daha asla, dönemeyecek kadar…
Bu yüzden olsa gerek;
Herkes gibi ardından, İstanbul da ağlıyor.
Cevap Yaz