Artık insanlara gülümsemiyorum.
Sadece hayata gülümsemelerim var benim.
İnsanlar....
Her gülüşümü....
Ya kıskandılar....
Yada beni saf sandılar.
Oysa ki bendim hayatın tadını çıkaran.
Onlar yaşayıp gitmişti körü körüne....
Bir zere bile mutlu olmadan....

Çünkü ben.
Rabbim yaratığı .
Can verip yaşatığı.
Her şeyi sevdim.
Sevmesini bildim ben.
Aza kanaat getirmeyi.
Bana sunulanla yetinmeyi.
Şükür etmeyi bildim ben.
O yüzden hep gülümsedim ben.


Taş atan insanlara..
Ekmek atmayı.
Yalan konuştuklarını bildiğim halde.
Gözlerine bakmamayı.
Yüzlememeyi seçtim ben.
Ne anlatabilirdim ki...
Kendi yalanına kendi inanmış insanlara ben

Ben hayata gülümsemeyi seçtim.
Sevdim,sevildim.
Güldüm.
Ağladım.
Hayatı acısıyla tatlısıyla sevdim.
Bütün insanlara ,hayata inat.
Ben bu dünyaya bir tebessüm bırakarak gitmeyi seçtim.