bazen aşk yakar insanı
hem de kor alev gibi
bazen de buzlu dağlar gibidir
insanın içini acıtır
ağlamasan da
yutkunursun bazen de
ulaşılmazdır aşk
en hızlı ne gider
onun hızıdır sevginden geri
bakarsın bıraktığın yerlerde
ne baharlar görmüştün
ne yağmurlar sel olmuştur
alıp götürür sevdaları
acımadan yıkarcasına
kimler kalmıştır yıkıntılarda
takılan tek şey aklında
acaba kalır anısı kulaklarda
o seviyorum sesi var ya
aşk yakar insanı

bazen de hiç anlamazsın
buğuludur gözlerin
görmezsin duvarları
yıkar geçersin her yeri
duymazsın bile
ayağın ağrısını
koşarcasına gidersin
uçsuz bucaksız yerde bile olsa
açlık hissedilmez
yudumlarsın nefesini
ondan alırsın gıdanı
sevdadır en güzeli
bu öyle bir sevdadır ki
üşüyemezsin bile
yolda taşlar kesse de ayaklarını
duymazsın acısını
içini kanatsa da
aşk yakar insanı

Behçet Bük