Akşam olup gün batınca
Ve tek kalıp kimse yoksa yanımda
Kadehlerde değil isyanım
Zindan karanlığı kahır dolu satırlarımda
Tüm kederlerim
Hayatın durduğu kelimelerde isyanım
Söylemeye çekiniyorum aslında
Aldığım her nefeste hasretim sana biliyormusun

Yıllar sonra yıllara kafa tutarcasına
Gözlerindeki o masum iki damlaya
Ürkek bir o kadar sevgi dolu avuçlarında
Yaşarken yaşatılan tüm vefasızlıklarla
Hani yaradanın emri gibi ayrıldıkta
Bir gün batımı yine aynı o durakta
Aynı saatte ama farklı yönlere gidiyorduk
Diyemedim senelerdir ama hasretim sana biliyormusun

Nasıl bir yazdı mevsim denilen o süreç
Ela gözler ardında içi kanayan yüzü güleç
Sözlerim bile kifayetsiz kalıyordu anlatmaya
Pişmanmısın dese hakim ifademde
Asın beni beni derim hakkım yok mutlu olmaya
İlk kez vicdanım dert oldu içime
Kalbimin sesini dinleseydimde ayaklarına kapansaydım
Yapamadım bağışla ama hep hasretim sana biliyormusun

Mustafa SARIVADİ
12.09.2016