Bayrama beş kala
Çalıyor kapı
Kapıyı çalan çocuklarıdır diye
hep umut ederken
Nedense yaşlılık geldi çok erken
Yalnızlık olmuş artık onların yoldaşı
Yanlarında ölüm artık yolarkadaşı

Birçoğu oturup pencerede dalıyor
Umutsuzca belki gelir diye
Çoluk çocuk torun bekliyor
Bayrama beş kala
Umutsuz bir heycan olsada
Bekliyor işte huzur evinde
Ölüme terk edilmiş analar ve Babalar
Birzamanlar Onlardı çocukları için
Hayatlarını hiçe sayanlar

Hele Aralarında biri vardı
Yıllardır Gözü pencerede
Bugün Yarın gelecekler diye
Gözleri yaşdolu bekler
Gözlerini ayırmazdı...

Yıllar Sonra yine bir Bayram
Geldiler sevdikleri hiç ummadığı an
Evet geldiler Bayrama beş kala
Dayanamadı kalbi bu huzura
Tam kavuşacam derken
Işte ozaman daldı o derin uykuya....

Sevdiklerinizi yalnız bırakmayın
Çok geç olmadan...
Gün gelecek sizde beklersiniz....

Suphi Capaci