1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1159
Okunma
buğulu camların yüzüdür Eylül..
buğulu gözlerin,
gözü yaşlı bulutların memleketi..
hasretin evidir,
ölümün, yitirilişin beşiği... Eylül..
hüznün ikliminde bir akşam,
yağmuru sızlıyor bulutların
kanıyor bulutları..
kendi Eylül’ünün akşamında
birini bekliyor her yürek...
her yürekte bir hasret,
tortusu en azından bir hasretin,
doluyor gökyüzü ve yeryüzü arası mesafelerle
nefesinin son noktasına kadar..
bir kez daha kendini yaratıyor
gözlerde bir anka misali gözyaşları...
ne yana dönsen,
gözlerin hep bir Eylül darbesi...
iner yüreğime
gök ağırlığı bir kurşun misali..
5.0
100% (2)
Cevap Yaz