Doldur saki henüz kafam yerinde
Unutmak istiyorum nefesim ömrüm dediğim
Canına canımı verdiğim sevgiyi
Şimdi hüzün yağıyor yorgun gönlüme
Her gece bir ses uyan diyor ölmeden
Bilmiyor ki ben eylülde öldüm


Kelepçe vuruldu dilime Yüreğim karanlık hapiste
Hüzün yığın yığın boğuluyorum hasretinle
Zindanlar içinde zavallı ruhum
Mükafatım kanlı gözyaşlarım
Bir gün belki bir gün kavuşurum gündüze
Güneşi arıyorum karanlık gecelerde
Sarılıyorum hüznüme
Bir hayalet gibi kapımda bekliyor yalnızlığım
Bilmiyor ki ben eylülde öldüm


Kalbim unuttu baharı gömdü kendini derinlere
Yıldızları bıraktım saymıyorum günleri
Tükenen umutlarımda bak eylül yağmurları
Başladı gökyüzünde
Bir damla düştü gözlerime
Dudaklarımda tek kelime
Öldüğüm gündü eylülde


Uzun uzun ağladım hüzün yine kalbimde
Şarkımızı çaldım dolaştım boş sokaklarda
Ellerin yoktu üşüdüm
Uzattım ellerimi senli boşluğa
Anladım ki ben şimdi eylülde öldüm


Yine efkarlandı divane gönlüm
Yaşlarla ıslandı yüzüm
Getir saki meyleri son damlasına kadar içeyim zehri
Yalnızlığa mahkum yüreğimin hem gelmişine
Hem geçmişine söveyim
Kirpiklerime dökülen hüznü sileyim
Akmasın bir daha
Artık adımı sormayın bana
Hiç önemi yok yalnızlığımda
ADIM hüzün
SOYADIM eylülde öldüm
Serap evren