GÖNÜL
Gönül göndereyim seni Kelkit’e
Bir zaman orada kalda gel gönül
Tek tek büyükleri git ziyarete
Öleni yiteni bilde gel gönül

Gez dolaş koruğu bükü kıranı
Sor soruştur bütün dostu yareni
Unutma sakın hal hatır soranı
Herkese bir selam salda gel gönül

Bak eski adetler daha kalmış mı
Tarlalara yemlik kahmut dolmuş mu
Bahçelerde elma armut olmuş mu
Utanma sakın ha çalda gel gönül

Düzgünce herşeyi koy sırasına
Garibanın merhem ol yarasına
Bir git İki suyun da arasına
Eğer varsa göle dalda gel gönül

Sakin Hiç bir şeyi atma yabana
Gördüklerini koy akıl torbana
Zaten şûrada ne kaldı kurbana
Bayram namazını kılda gel gönül

Nerde kaldın deyip hiç kızmam haşa
Var sen git gönlünce bir güzel yaşa
Akşam üzeri çık bakacak taşa
İçin dışın Kelkit dolda gel gönül

Ekinler sararıp çıkınca tırpan
Artık başlamıştır demek ki harman
Çalışmak işine gelmediği an
Kaçmanın yolunu bulda gel gönül

Murat meral

Dost kalem

Bitmeyen firaklar kırdı kolumu
İçimde tütenler tıktı solumu
Gözlerim doludur görmez yolumu
Gürbetin sılaya özlemi bitmez...Ayfer aksoy


Bilmez misin seni severim candan
Kalbe mekan kurdun, ayrılmaz yandan
Vazgeçerim inan, bu lüks bu şandan
Aşk için sözünde, durda gel gönül ..... Sahrayeli