Belki

Bu Bahar açmayacaksa bu çiçek 
Sensiz ilkbaharlar nasıl geçecek ?

Ama elbet birgün esecek 
Ruhumu yıkamış yağmurların rüzgarı 
Ve hasrete hasat zamanı 
Yüreğimde biten dikenleri, 
ucu aşkla bileylenmiş Oraklar  kesecek...

Ne Cehennem ateşiyle 
kıyaslanacak Kalbimin sıcağı 
Ne de ilk bebeğini doğurmuş bir 
annenin şevkat dolu kucağı..

Sen; Aşka düşkün Yare küskün bir tezat 
Ben; Kimse benim kadar 
sevmesin isteyen masum bir fesat 
Sayende Ok ’u küflenmiş Eros’un 
Artık işleri kesat... 

Elbet vazgeçeceğim bende 
Dünyanın ’ Yedi ’ Harikası yok olduğunda 
Yediveren çiçekler koparıldığında 
En az Yedi kişi kılacak cenaze 
namazımı 
Cami avlusuna bıraktığın 
Ruhumdaki çocuk 
’ Yedi uyuyanlar’la birlikte 
uyandığında... 

Aşk; Ne öğretildiyse hepsini 
unutmaktır 
yarin gözlerine bakınca 
Belki birgün anlarsın değerimi 
Mezar taşımda ’ Ruhuna el 
Fatiha ’ yazınca.