Belki
Belki
Bu Bahar açmayacaksa bu çiçek Sensiz ilkbaharlar nasıl geçecek ? Ama elbet birgün esecek Ruhumu yıkamış yağmurların rüzgarı Ve hasrete hasat zamanı Yüreğimde biten dikenleri, ucu aşkla bileylenmiş Oraklar kesecek... Ne Cehennem ateşiyle kıyaslanacak Kalbimin sıcağı Ne de ilk bebeğini doğurmuş bir annenin şevkat dolu kucağı.. Sen; Aşka düşkün Yare küskün bir tezat Ben; Kimse benim kadar sevmesin isteyen masum bir fesat Sayende Ok ’u küflenmiş Eros’un Artık işleri kesat... Elbet vazgeçeceğim bende Dünyanın ’ Yedi ’ Harikası yok olduğunda Yediveren çiçekler koparıldığında En az Yedi kişi kılacak cenaze namazımı Cami avlusuna bıraktığın Ruhumdaki çocuk ’ Yedi uyuyanlar’la birlikte uyandığında... Aşk; Ne öğretildiyse hepsini unutmaktır yarin gözlerine bakınca Belki birgün anlarsın değerimi Mezar taşımda ’ Ruhuna el Fatiha ’ yazınca. |