MEHMED’İM


Hainler yoluna kurmuştu pusu
Karanlığı deldi bir mermi sesi
Allah diyerek verdi son nefesi
Göğsünden vurulup düştü Mehmed’im

Askere gelmişti Diyarbakır Lice den
Uykusuz kalmıştı dünkü geceden
Tabura imamlık yapmıştı önceden
Hakkari’de şehadet şerbetini içti Mehmed’im

Hala elinde duruyor asker kınası
Yolunu gözlüyor garip anası
Koynunda duruyor yarinin hatırası
Gözünden dökülen iki damla yaştı Mehmed’im

Gözleri nemli dizler yorulmuş
Postal vurmuş tabanları yarılmış
Kurşun yemiş kol kanadı kırılmış
Meleklerle birlikte cennete uçtu Mehmed’im

Tomurcuk bir gül idi açmadan solmuş
Benzi sararmış bakışlar donmuş
Yerdeki kanına gökten hilal konmuş
Şehitler kervanında bir gül açtı Mehmed’im

Daha yeni başlamıştı ömründe yazın
Yaşlı ananın ciğerini dağladı sızın
Dul kaldı eşin yetim kaldı oğlun kızın
Mertebelerin en yücesini seçti Mehmed’im

Köye şivan düştü ağlıyor ahali
Kalmadı Hasretinin dizlerinde mecali
Kara toprağa girdin aslanlar misali
Muradını alamadan fani dünyadan göçtü Mehmed’im

Hasreti (Filat YAZICI)