Ressam...
Ne kitaplar yazmış
Tuval üzerine besteler sıralamış
Hangi denemeyi veya hikayeyi okusam yaşamış
Her boya ve fırçada hissiyatını adeta ibret olarak haykırmış
Umutla hevesi, sabırla kanaati, şevkle miskinliği nezaketle öne çıkartmış
Hangi dilberi resmetse hülya ve tutkuda kalmış, içine düşen hasret nasıl dağlamış
Artık kendisi için yalnızlık, sessizlik ruhunu ve yüreğini teslim ettiği bahtiyarlık olarak farkındalık yaşamış

Demek ki...
Küskün ve sahipsizdi
Terk edilen evlerin içinde bezgindi
Üşüten rüzgarın ve titreten yalnızlığın içindeydi
Orta yaşın üzerinde bir nefesti, saç sakal terbiyesizdi
Düşünmek, derin derin tahayyül etmek elbette ki benim içindi
Acımak, hissiyata kapılmak neye yarardı, akıl ve irade bilgi ve tecrübeye tabiiydi
Tutku muydu, akıl kararmasıymıydı, dışlanmışlık mıydı, vefa adına kahır ne kadar gerekliydi
Sessizce temaşa etmekten vazgeçerek ademi kendi haline bırakırken hüzün elbette yanı başımdaydı

Mustafa Cilasun