Uykularımı çalan yüreğimdeki sızı
Gecenin üç otuzu Gene çaldı kapımı
Kalem kalktı kağıt őnūme uzandı
Seni yazdığım tahta masa aynı
Ona anlatıyorum garip yalnızlığımı

Çay demliyorum Sen yoksun
oysa çay hazır gel
Demek istiyorum
Öyle çok ki anlatacaklarım
Sen konuşamayacaksın korkuyorum
Sesini bile çok özledim biliyormusun

Nerdesin Kim bilir hangi yerlerde
Mutlumu oralar sevdiğim seninle
Kıskanır oldum
tenine değen Güneşi de
Saçlarını okşayan meltemleride
Yakasım var kokunu duyan
Seni benden alan o şehirleride

Suçlama şairini ne olur
Kaybetmektir korkusu doğrudur
Yokluğunu yok ettim kendime
Zordur Nefes almam bile
Şu sensizliğin ellerinde

Bilirim yüreğini kendim gibi
Ne unutur nede üzersin beni
İmkansızlığa açsakta aşk yelkenlerini
Dünya gözümüzde beraber bitmişti değil mi?

Her şeyimsin dedik ikimizde
İçimizde coştu sevda mevsimi
İyide konuştuk sus pus sessizce
Gözce bilenler anladı dilimizden sadece

Uykularımı çalan yüreğimdeki sızı
Gecenin üç otuzu Gene çaldı kapımı
Kendimde değilim ama sızı anlarmı
Öptürdü gene şahımın can damarını
Öptürdü gene canımın şah damarını