İKİ ÇEŞİT İNSAN VARDIR.

İki çeşit insan vardır,Biri zaman geçtikçe hataları ile yüzleşen insan,Diğeri zaman geçtikçe hatalarını görmezden gelip yüzsüzleşen insandır.
Ben yaşamım boyunca hatalarımdan ders alan aynı olumsuzlukları tekrar yaşamamak için kılı kırk,a yaran düşen insanların yardımına koşup yaralarını saran,
büyüğüne sayğı küçüğüne sevgi akran,ına hoşgörü gösteren,Çevresini seven, konumunu bilen,ağlayan,la ağlayıp gülen,le gülen,mecburi gittiği yerden vakitli gelen,atacağı adımın yerini bilen,bilenler tarafından çokça sevilen,tanıyanlar tarafından övülen,yardıma muhtaç insanların yanında görülen,ettiği emeklerinin sonucu emekli olup emekli maaş,ını yiyen haramı bilen helalinden sebeplenen,zaman geçtikçe hatalarım,la züzleşen insanım
Sen,kendi yolunu kaybetmiş,hatalarından dolayı yüzsüzleşerek halt etmiş, masum insanları zulmü ile darp etmiş,gözünde gönlünde sevgi olmayan,ağlayanın ahı gülen sıfat,ına kalmayan,hatır gönül sevdi sayğı bilmeyen,menfaatini seven fakir fukaraya görmeyen,çevresine hatır gönül sormayan,düşen insanların yarasına merhem olmayan,garipleri ağlatan,yoksullara gülmeyen,Aşkı Sevdayı Sevgiyi bilmeyen,hatalarından da feyiz almayan,yüzünde meymenet olmayan yüzsüzleşen insan,sın.
Ondan dolayıdır,ki İki çeşit İnsan vardır,derler Biri Hataları ile zaman geçtikçe yüzleşen,Diğeri Hata yaptıkça yüzsüzleşen insanlar,dır.