Hilekâr gönüllerde arar dururuz merdi
Haramla zehirlenip ağu kusmuş insanlık
Çilelerle yoğrulmuş güzel ülkemin ferdi
Sevinçlerin olduğu çağa küsmüş insanlık


Şu yalancı dünya bir dibi görünmez deniz
Kimileri mutlu mu? Solar iken bet beniz
Kayboluyor meçhulde dökülen her kanlı iz
Oltada balık gibi ağa düşmüş insanlık


Alıp başını gitmiş yalan, riya, gözyaşı
Çoğalıyor bozguncu hepten ağrıtır başı
Ters yöne bakılıyor kafa eğri, göz şaşı
Vefasızlık yolunda dağı aşmış insanlık


Halbuki hep birlikte insanca yaşamak var
Kardeş kardeşi için kalpten nefreti kovar
Menfaati uğruna olup birer canavar
Kinle kaynayıp sola, sağa taşmış insanlık


Nefse yenik düşülmüş lakin ölüm son gerçek
Zalime eğilen bel daima yere alçak
Gönül bağında her an dermek var iken çiçek
Habire gül koparıp bağı asmış insanlık


Kimi cefa çekerken kimi zevk-i sefada
Çözülmez bir kördüğüm kimler hangi safhada
Sarmış çoğu beşeri gözü doymaz bir eda
Azla yetinemeyip çoğu deşmiş insanlık


Yüreğe batan diken zehirlerken ruhları
Tutar onca masumun elbet bir gün ahları
Kötülükle donanmış kem gönül dergâhları
Ana yurttaki demir ağı kesmiş insanlık

Murat Gökçe Karsî
21.08.2016