27
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1809
Okunma

bu sabah zıfırı karanlık her yer
doğmayı unutmuş güneş güne.
kapanmış perdeler
sokaklar ıssız.
hala yanmakta olan sokak lanbasının dibinde kendimi görüyorum,
buz tutmuş ellerim
göz yaşlarım yanaklarımda
zor gelmiş nefes almak
öylece sus olmuş bedenim.
birileri derinlerden bir ağıtla ıssız karanlığı yarıyor tam ortasından,
nereye gidiyor bu insanlar
kim var o tabut ta taşınan
neden en çok anam ağlıyor
koşup sarılmak istiyorum
neden olmuyor
anlıyorum faili meçhul bir cinayetti bu
aşkın kimliğinde saklı kalan.
peki nerdeydi
beni benden
yarınlarımı elimden alan
YAĞMUR