Ve,
ne olurdu yüreğimde olduğunu bilseydin!
Ne olurdu kırmadan dağıtmadan,
un ufak etmeden sevseydin!
Ne olurdu!
Hiç ihanet etmeseydin!
Ziyanı yok.
İbadet bildiğim aşk’ımla,
alay etmeseydin!
Bunca kibrinle bu yola hiç girmeseydin!
Düşüyorum ben derken,
tutamadın elimden neden!
Vurgun üzerine vurgun!
En dipte boğulmak üzereyken,
ölümümü gaddarca seyreden sen değilmiydin?!
Şimdi kanatları kırık bir kuş.
Hani ne kadar uçabilir ki?
Ne kadar yaşayabilir ki!
Ne anlar hayatının en güzel an olduğunu?
Ne bilir nasıl güvenir!
Can kurban ettiği insanın,
aslında bir can avcısı,
kendisininde,av olduğunu!
Ama,
unutuğun Tanrıydı.
’Verme’ demiştim bir zamanlar dualarımda!
Yem etme beni bir faniye!
’Senin aşk’ın olsun canımda!’
Yorgunda olsam,
ben ’O’nun kanadının altında!
Bulursun bir gün kendini!
O en af edilemez hatalarında..
Ne olurdu bir kezde bana kulak verseydin!
Bunca’Ben’in arasında,
’BİZ’i kaybetmeseydin!
Belki bitti artık kaderin oyunu kimbilir.
İki yara bere içinde yürek!
Her an sızlarken kederinden;
Buna yaşamakmı denir?
...
T.C.Nigâr Güler.
20.08.2016