Ne kaybederiz, sen ve ben.
El ele tutuşup geçsek yolları.
Üzerimize alsak güneşin kızgınlığını
Ve sevsek birbirimizi çatlayana kadar gönlümüz
Ne kaybederiz, sen ve ben.
Bakmadan saate
Bakmadan tarihe
Yaşasak en yaşanmayacak halde.
Kaldırsak aşkı tozlu raflardan biz kullansak
Ne kaybederiz, sen ve ben.
Sen ki bir ışıksın karanlığıma,
Ve bir gülüşün yeterdi aydınlık kalmama
Sen gül bana
Ama sadece bana
Başkası hakkını veremez gülüşünün.
Gülüşün bahar getirir kalplerdeki kara kışa
Ne kaybederiz, sen ve ben.
Sen ve ben biz olsak ve sadece biz olsak
Başkası olmasa hayatımızda
Hayatımız mütevazi olsa
Kaderimizi biz yazsak ve senin kadar güzel olsa bu kader
İki kere iki ne eder, bilmesek
Sadece birbirimizi sevdiğimizi bilsek,
Birbirimize yettiğimizi bilsek.
Ne kaybederiz, sen ve ben.
Yazın sabaha karşı çıksak yüksek bir yere
Soğuk vursa yüzümüze
Ama beraber izlemekten vazgeçmesek gündoğumunu.
Şiirler yazsam sana ve onları benim sesimle okusan
Okusan ve daha çok bağlansan sana olan inancıma.
Ne kaybederiz, sen ve ben
Bir gün geleceğini bilsen ölümün,
Ama hiç korkmasan
Girsen koluma
Yürüsek o ilk yürüdüğümüz parkta
Bir topun arkasından koşsak tıpkı bir çocuk gibi
Dünya güzeli bir çocuk gibi
Sen gibi,
Ne kaybederiz, sen ve ben
Bir bakışın var senin
Bir bakışın var ki senin
Geçmişini unutturur insana
Ve sen bana öyle bir bakıyorsun ki
Zaman durmuş, Şehir göçmüş gözlerinin içine
O şehirde yaşamak istiyorum şimdi.
Mavi dünyanın mavi şehri.
Ki sen, benim dünyamsın
Dünüm yansın, sen bugün varsın
İyi ki varsın canım
İyi ki varsın.