-Aşk Hırsızı-
...
İçine su serpilir insanın,
nice sonra,
ki
taşları bir bir yerine oturtunca.

Güvendiğin dağlara karın yağması
kalbini hiç de acıtmaması gerektini anlamaksa
zamanın tesellisini ağır ağır döşüne işlerken,
içini rahatlatansa temiz ve saf duygularının
kimseye ama hiç kimseye zarar vermemenin
huzuruyla dolması sonu gelmeyecek zannettiğin
sevdanın aslında çalkantılı ve sarsıntılı bir
hayat tercihini yapması
doyumsuz olan biçarenin
ve,
daldan dala konan kendine ait bir yuva arayan
kuş misali uğradığı yürek çırpınışlarında güzel
heyecanlar ve umutlar bırakıp
aslında ait olamayacağı
ve hatta günden güne
her gün ve her saat
yüz yüze bakan samimiyetsiz ve kusurlu aşkın
menfaatler üzerine kurulmasıda
için için utanç ve soğuk havanın
kol gezdiği malikanesinde pişmanlıkların
yaşanmasına neden olur ki,
nafile bir sonun can acısını hissettirmesi
an meselesidir,
ve,
ardında bırakılan onca kırık kalbin
vebalini mutlulukla yaşatmayacak olması
’’yuva yıkanın yuvası olmaz’’
sözünü her kalbi olanın bildiği gibi
tedirgin sevdanın
ite kaka gidecek olması da
en büyük cezası değilmidir.

Aşk hırsızının,
mutluluklar üzerine kurmak istediği
sevdanın ihanet acısını ciğerinde
an be an hissetmesinin
vebali de çok ağır olacak korkarım.

Sevil Özdemir