1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
448
Okunma
Neyzen...
Üflemeye başlamıştı
Ruhumun hicran çeperleri
Bir bir hüzünlenerek hissiyatımı sarsıyordu
Kim bilir neler anlatıyordu, bad-ı sabah inhisarını aralıyordu
Ruhuma aşikar olan derin izler ve gönlümü meftun eden tizler inletiyordu
Okumaya, anlaşılmaya, yaşanmaya, hayatın bizzat kendisi olmaya hasret kitap hala mahzunluk yaşıyordu
Ben...
Bilmem demeli
Her mecliste sabırla dinlemeli
Her meramın vaktini edeple beklemeli
Düşünmeden, şarları hesap metmeden söylenmemeli
Olgunlaşmayan meyveyi dalından kopartmaktan çekinmeli
Hastalığın, illetin, derdin bizzat sebebi kimdir tasavvur edilmeli
En mütekamil yaratılan bir insana Rabbimiz niçin hastalık versin düşünmeli
Her ne yiyorsak, bünyemizi tanımıyorsak, kapasiteyi aşıyorsak kaderimi itham etmeli
Mustafa Cilasun
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz