Borç harç keder yeter artık yeter
Her gün biter diye kalktım sonuç kan ter
Yorulmam kaldırsam her gün halter
Benim yaşadıklarım ondan da biter
Savaşımın başı var ama neden sonu yok
Anladım üzüntüden kurtulmanın yolu yok
Çok şey istemem rutin bir hayat bile yok
Yaşa hayatımı sonra kolaysa kafaya takma
Her gün bir derdi geceleri karabasanı tartakla
Kuramıyorum kontak hayatla ruhum batakta
Şeytan damarlarımda ben defansta o atakta
Bıktım uyuyamıyorum dört dönüyorum yatakta
Dediler boş ver anı yaşa,ağlarlar ama gelince başa
Sen göremezsin ama kanımı içiyorlar gümüş kadehlerde
Yanıyor bedenim ateşlerde zalim gülüyor adalet nerde
Mutluluk görünüyor gözüme sonra arama çekiyor perde
Yazdım durdum günah çıkardım belki kafiyelerle
Yıldım insanlardan onlar benden başka bir biçimde
Dayanılması güç bir acı hissediyorum kalbimin içinde
Fikirler saygısızca söylenir hep kaygısızca
Bu gözler kaç mevsim insan süzdü sayısızca
Hepsi güzdü yaş döktü kalpler üzdü insafsızca
Ne insanlar tanıdım kafası kalabalık bir o kadar ıssızca
Bu filmde yalnız bırakılan bir ben oldum yalnızca...