Küskün baharın çocukları gibi ikimiz
Gözlerimizin altı morarması bundandır
Bundandır ellerimizin kavuşamaması
Yüzümüzün solgunluğu da artık bundandır...

Küslükler kovalanırdı ağaçlar altında
Masum gözyaşlarımız yine akar dururdu
Bizi tam göğsümüzün ortasından vururdu
Şimdi bütün dargınlıklarımız da bundandır...

Boşverseydin keşke bütün olumsuzluklara
Artık sen de uyan sevinerek sabahlara
Avuturuz biz de kendimizi yalanlara
Bütün sonbahar yalnızlıkları da bundandır...

Kimseyi sevemedim, ben hiç özgüvenle
Aşık ise olmadım, anlamadım sevmekle
Her zaman bunu yazdım, satırlara kalemle
Adem ile Havvanın da bilmesi bundandır

Yalan duvarlara bakındım durdum yıllarca
Ömrüm böyle tükenmiş, yıllarım geçmiş onca
Gönüllerde taşıdığımız en güzel gonca
Benim de en çok sevip, ulaşamadığım Yâr’dır

Behçet Bük 1516/9.8.2016/Eskişehir 0.130’’