Ilık bir sonbahar havası gibi..
Sarıp sarmalıyor içimi,dalga dalga...
Düşünceler,düşünüyor düşünüyorum...
Ne kaldı ki elimde?
Ne kaldı ki bünyemde?
Güçten yana,yarılandım doğrusu!

Sanki ben sarı bir sonbahar..
Yaprağının kurusu
Şu son bahar var ya!
Yaşarım ben ona.
Öyle çok seviyorum ki...
Aşkım benim sonbahar.

Kara kışın karları erimekte içimde!
Oh iyiyim ya,dünya varmış be!
Herkes beni seviyor,alakalar gırla...
Yanlız bayat ekmekler var heybemde!
Küflenmişler de üstelik yazık...
Kim koymuş bilmiyorum.

Artık zaten bilmek de istemiyorum
Ümitlerimin bittiği yerlerde yıkum ben!
Ümitlerimin tükendiği kişilerle yokum ben!
Yazıma öyle geliverdi...
Biliyorum tabii...
Neyse yeter artık,deymezdi üzüldüklerime.

Ama ben hiç kimseyi kırıp üzmedim ki!
Neydi başıma gelenler,neydi olanlar?
Hakkımı hukukumu çiğnedi el demediğim kişiler.
Neydi bu gaddarlık,of anam of!
Ah vah pes,neler gördüm neler...
Ne çileler çektim ben.

Bir değil milyarlarca insan oğlu...
Gelmiş gider bu dünyadan.
İşte birisi de ben
Dem ne yapsan da illa son dem
Ama ancak mutluyum,ancak hürüm
Korkularım acılarım bayatlamış küflenmişler.

Kendime yeni gelmiş iken ben...
Yine depreşiyorum,acıyorum yine
Bana hiç acımayan birilerine...
Bir helallik dilenmelidir diyorum!
Hem de kendime dahi pes ede ede!
Yuh olsun eşek derili yüze.

Ey,büyüklük kimde nede?
Zorla ne iyilik ne güzellik?
Olamaz,yok,nerede.

08.04.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.